Nolursun.

Korkuyorum.

Tenimin dokusunu,kokusunu

Unutmandan

Tenine dokunsam yakmasından

Nefesimin ciğerlerimi yakmasından

Ya unutursan bedenimi 

Ya başka bedenlerde bulursan 

Bende bulduğun o şeyi

Ya biterse bu

Onun tenini seversen artık

Onun gözlerinde bulursan mutluluğu

Ben bunu görmeye dayanamam

Kalbime bıçak saplasan 

Daha az acır canım 

Sensizliğe ya alışırsam 

Yalnızlığa alışırsam ya 

Ben bir daha sevemem kimseleri 

Senin kokunu alamam 

Başka tenlerde bulamam

Yapamam anlıyor musun 

Sen beni bıraksan da 

Ben seni yarı yolda bırakamam

Bakamam başka gözlere

Dokunamam başka bedenlere 

Gidemem sensiz yollara

Düşerim 

Elimi tutmazsan ben..

Ben boğulurum.

Boğuluyorum.

Daha fazla dayanamayacağım.

Gözlerin gözlerime değmeden

Başka ellerde mutlu olursan 

Hoşçakal tek sevdiğim

Hayallerimi de yanında götür.

Git.

Onsuzluk. Sonsuzluk gibi.

Tekrar koklamak için o kokuyu
Kaç farklı koku gerek
Tekrar olmak için o kollarda
Kaç farklı beden gerek
Tekrar görmek için o okyanus mavisi gözleri
Kaç farklı renk gerek

O kokuyu duyunca ağlamamak mümkün mü
O bedeni görünce koşmamak mümkün mü
O gözleri görünce bakmamak mümkün mü

Onsuzuluk mümkün mü ki
Onsuzluk, sonsuzluk gibi
Sonsuzluk geçer mi ki
Sonsuzluk biter de
Ben bulabilir miyim ki

Ben bilirim o kokuyu
Ben bilirim o bedeni
Ben bilirim o gözlerin rengini
Ben severim o ruhu

Hikayeci Kişi.

Gerçek şu ki artık hikayesi anlatılacak bir hayat, bir aşk kalmadı ortada.. Sadece benim hayallerimde benimle beraber ölen bir hikaye bu. Üzerine film yapılacak bir aşk hikayesinden çok psikolojik romanlara konu olacak bir hastanın hikayesi bu. Birlikte çok güzel olan iki kişinin nasıl çirkinleştiklerinin hikayesi. Bu hikayeyi ben bitirmedim. Ben bitirsem gün batımında sahili izlerken biterdi. Ama bu hikayenin sonu sadece birinin dünyadaki cehennemi tatması ve diğerinin o cehennemden kaçmasıyla son buluyor. Bunun bir aşk hikayesi olmasını isterken, oluşan tek şey sonu kötü biten ve devamı olmayan bir film. Bu kitabı kimse okumaz ve kimse izlemez. Yaşananlarda bu şekilde unutulur gider insanlarında gözünde hatta kahramanlarımızın gözünde. Ve sadece tek bir kişi hatırlar. Hikayeyi yazan kişi.