Gel! Nolursun

Özledim seni.

Sesini, kokunu, tenini

Senle kurulan hayalleri

Nasıl özledim ama bir bilsen

Gözlerinin içine bakmayı

Dudaklarını tatmayı

Ama bak ne biçim özledim seni

Öyle ki içim yanıyor sensizlikten

Nefeslerim daralıyor, sıkışıyor

Sensiz yol nasıl geçer ki şimdi

Duyamazsam sesini 

Tutamazsam elini

Nasıl geçer ki bu hayat sensiz 

Nasıl devam edilir bu yola

Soluksuz kalana kadar koşsam

Durur musun seslensem adını

Sarılsam sana sımsıkı 

Bütün acılarıma merhem gibi

Nasıl da özledim sarılmalarımızı

Nasıl da özledim uykularımızı

Nasıl da özledim bakışlarımızı

Hayallerimiz vardı ya bizim 

Seninle beraber kurulacak bir yuva

Umut dolu gidilecek yollarımız vardı

Beni o yollara yalnız koyma 

Tutuğum nefesim dudaklarımda 

Dudaklarını beklerim bu yolda 

Haydi gel yoldaş ol yoluma ya da

Gel gir koynuma

Savaş.

Bir nefes dinlenmeden hasretle koşmak sana

Dönmek sana geri

Hissetmek seni yeniden

O kadar uzak geliyor ki şimdi

Bir nefeste öpmek seni

Dönmek gene kollarına

Hissetmek yine o duyguyu

Çok zor geliyor artık

Kokunu çekmek içime

Gülüşünü duymak

Hayallere dalmak seninle

Güvenle tutunmak kollarına

Bırakmayacağını bilerek elinden

Uykuya dalmak beraber

Ah o saatler...

Bir ömür veririm yine ve gene

O gözlerin içine bakabilmek için

Bir nefes dinlenmeden koşuyorum sana geri

Al beni kollarına

Sakla, bırakma, savaş, gitme...

Git desem bile gitme.

Beraber

Sen ezbere bilirsin bu bedeni
Dudaklarının değmediği nokta olmadı
Tanırsın kokusunu
Tenimin verdiği hissi
Özlersin
Özlerim
İşte bu yüzden zor geliyor
Ezbere bilirim o bedeni
Teninin kokusunu
Gözlerinin rengini
O bedende sevmediğim hiçbir şey yok
En çok o kocaman kalbi
O kurnaz zekayı
Sadece bana verdiğin o duyguları
Ben onlarsız yalnızım
Sensizken yalnızım
Ve başkalarıyla sensizim
Bilirsin beni bağlanamam insanlara
Ama sen...
Yalnız sen ve ben
Beraber

"Kendi Şarkım" Walt Whitman

"...
 Ebedî bir yolculukta ağır ağır ilerliyorum

 Hepsi ileriye ve dışarıya akıyor... ve bozulmuyor hiçbir şey,
 Ve ölmek herkesin varsaydığından daha farklı ve daha talihli.

 Memnun kalacağım, dünyadaki hiç kimse farkına varmazsa,
 Ve memnun kalacağım, her biri ve hepsi farkına varsa da.
 ...
 Toprağa, sevdiğim çimenden büyümeye bırakıyorum kendimi,
 Eğer istiyorsan, tabanlarının altında ara beni.

 Kim olduğumu ve ne ifade ettiğimi zar zor bileceksin benim,
 Fakat sağlıklı olmalıyım yine de senin için,

 İlk seferinde alıp getirmekte başarısız olursan beni, koru cesaretini,
 Bir yerde kaçırırsan beni, ara diğerini,
 Bir yerde duruyorum bekleyerek seni."
               
                                                                                     Walt Whitman

Unutamadım

Gerçekten hesaplayamıyorum bile sensizliğimi

Gözlerimi kapadığım her saniye hala yanımdasın

Sesin kulaklarımda

Kokun burnumda

Kalbim hala kalbinle atıyor

Bazen rüyalarda

Dokunamadan

Hissedemeden nefesini boynumda

Yanımdasın. 

Unutmama izin vermiyorsun

İzin versen de yapamam ki ben

İnsan en çok sevdiğini nasıl unutsun 

Nasıl bıraksın ardında
Yapamam, gidemem

Ve yapabileceğin tek bir şey var..

"Kal".

Unutamam.

Beni bir sözünle parça parça paramparça edebilirdin ve yaptın.

Beni bir hareketinle yeniden umutlandırabilirdin ve yaptın.

Ama beni yok ettin.

Bizi değil beni yok ettin.

Tek bir kelimeyle herşeyi mahvedebilirdin ve yaptın.

Bana değer verdiğini gördüm
Beni sevdiğini gözlerinde gördüm
Ama ben sadece buradayım

Sen benim, elimde avucumda hiçbir şeyim olmadığında bile herşeyimsin.

Beni kırdın.

Güçlüyüm.

Herşeye karşı sert durabilirim.

Ama, hayatımda yapamayacağım en zor şey seni unutmak olur.

Farkındalık.

Hayatım boyunca kendime verdiğim en önemli söz muhtemelen, 

birini onun beni sevdiğinden daha çok sevmeyeceğimdi. Ama yaptım.

Bu, birine söylemem gereken zaman da söyleyemediğim sözler kadar pişmanlık duyduğum bir şey. Bazılarımız daha çok sever. Bazılarımız daha çok güvenir. 

Bu dünyanın adaletli bi yer olduğunun kanıtıdır muhtemelen.. Kimse eşit sevilmedi, sevilmiyor. Bunu ilk, o söylemişti bana. İkimizde çaresizliğimiz de boğulurken, 

bana gösterdiği şeylerden biriydi bu. Onu son öpüşüm kadar çaresiz. 

Hani elektriği hissedersiniz ve ama bırakırsa nefesiniz kesilecek gibi olur ya.. 

Çok karma karışığız, biz buyuz. İkimizde felaketiz, ama artık sevgiyi hak ediyoruz. 

Belki de bu yüzden birbirimiz için mükemmeliz. 

Kusurluyuz. Kötü bir hikayeyiz. Hata dolu iki insanız. 

Ki bu benim ödümü kopartıyor. Onu seviyor olmak… 

Kafa karıştırıcı ve korkutucu.. ve hatta acı verici, berbat. 

Ama onun yanındayken, riske atmak istiyorum. Eğer bu bir kumarsa, herşeyimi ona yatırıyorum. Biliyorum hata olabilir. Biliyorum birbirimizi mutsuz edebiliriz, sinirlendirebiliriz. 

Ama eğer bunları yapabilecek küçücük bir şansım varsa ondan pişman olmaya ömür boyu varım.

Tanrım, ondan gerçekten nefret ediyorum. Ve umarım bunun farkındadır. Puşt.

biri zaten var.

Bana ekmeğin köşesini ayıracak biri lazım

Çayıma, kahveme kaç şeker attığımı bilen biri

En rahat nasıl uyuduğumu bilen biri 

Benim yerime tuzu dökecek biri 

Bana öyle aşık olmasına da gerek yok

Koltukta beraber çizgi film izlesek yeter

Bana sunduğu şeyleri kabul edeceğim biri

Evim diyebileceğim biri

En sevdiğim yemeği bilen 

Elinde çiçeklerle değilde çilekle gelen biri

Bana soru sormayan 

Anlatmamı isteyen biri lazım 

Bana güvenebileceğim biri lazım

Bizi bozmayacak biri

Dokunuşunu özlediğim biri var aslında

Bana bütün bu şeyleri verebilen 

Ama bunları benden esirgeyen biri 

Beni onsuzluğa alışmaya zorlayan biri

Bunun mümkün olmadığını bile bile yapan biri 

İşin ilginç tarafı zaten olduğum biri.

Şarkı.

Şarkı sözlerinden çalmak istiyorum hayatımı...

Kendimi duymak istemiyorum şarkılarda,

Bizi görmek istemiyorum.

Tekrarlamak istemiyorum,

Nakarat gibi hatalarımı.

Duyulsun istemiyorum yalnızlığım.

Melodi olmasın insanların dilinde.

Tekrarlanmasın.

Sadece unutmak istiyorum bende.

Kendimi. Seni. ve Bizi.

Sözlere saklanmış anıları,

Notaları yakmak istiyorum.

İkimizi küle döndüren senin gibi.

Duymak istemiyorum hatalarımı,

İnsanların diline dolanan.

Tekrarlamak istemiyorum,

Nakarat gibi hatalarımı.

Rüya Olmayan Şeyler.

Karnımdaki elini yumuşattı ve ellerime kenetli elini sıktı. Birlikte geçirdiğimiz ilk gece değildi, son da olmayacaktı. Gözlerim uzun süreden sonra ilk defa nemli değildi. Uzun süreden sonra ilk defa güvenli kollar arasında uyuyor gibi hissediyordum. Soluksuz bir uyku uyuduğumuzun farkındaydım. Sabah gene bu masaldan uyanacaktık ve herşey eski haline dönecekti. Ama şu an hissettiğim huzuru çok zamandır elde edememiştim. Bunu anlamalarını bekliyorum. Bu duygunun saçma sapan bir şey olmadığını bilmelerini... Bu adına aşk denen aptal bir duygu değil. Bu güvende hissettiren bir şey hani yaşadığını hissettiren.

Bi gün bana çok güzel bir şey söylemişti " her gün ölüyorum ama herkesten daha canlı hissediyorum." demişti. Bende onunlayken böyle hissediyordum. Acı veriyordu ama onun kolları arasındaydım.