Uykularımdan Alıntılar, "Son Nefes"

Kıyıya vuran dalga sesleriyle uyandım.
Gözlerimi yavaşça aralarken, gecenin karanlığıyla karşılaştım.
Yıldızlar gökyüzünü dolduruyordu.
Etraftaki tek ışık denizdeki mehtaptı.
Yanımda biri hafifçe kıpırdandı.
Kim olduğunu daha dalgaların seslerini duymadan bile biliyordum.
Her zamanki sakinliğiyle yakınıma sokuldu.
Usulca verdiği nefesini boynumda hissettim.
Dikkatimi toplamaya çalışarak dirseklerim üzerinde doğruldum.
Ona bakacak cesareti, uzun bir süreden sonra buldum.
Endişeli bakan gözleri beni korkuttu.
Bu çok yanlıştı; benimle burada olması yani.
Son zamanlarımda benimle olması...
Onsuz geçen yıllarımın acı bir oyunu gibiydi.
Bu.. canımı daha da acıttı.
Bana en son böyle baktığında bunun bana özel olduğunu sanmıştım..
Sonradan aslında ne kadar da yanıldığımı fark etmiştim.
Bu onu son görüşüm olamazdı, değil mi?
Bilmek istiyordum.
Çünkü.. uyku da olamayacak kadar acı çekiyorum.
Aldığım son nefes ciğerlerimi yakarken,
Dudakları dudaklarımla buluştu.
Son nefesimde.. dudaklarıyla birlikte gitti..
Bitti.

Kısa Anımsamalar - "Gerçekten Uyanmak.."

Uyandım.
Kum ve deniz kokusunu aldığımda gözlerimi açtım.
Anılarımın beni buraya getireceğini tahmin etmeliydim.
Sonuçta en huzurlu hissettiğim yer burası...
-Gene rüya görüyor olmalıyım.. Oldukça gerçekçi hissettirmesine rağmen..-

Bu düşüncelerimden sıyrılmaya çalışırken onu görüyorum.
Denizin kenarında rüzgara karşı duruyor.. Her zaman ki savaşçı duruşuyla.
Uzun saçlarını kısacık kestirmiş gene..
Ardından.. orada olduğumu fark etmiş olacak ki..
Beni çağırıyor...
-Buraya kadar hiç gelememiştim.
Yolun yarısında ağlayarak uyanırdım hep..-
Ne zaman hareket ettiğimi bilmiyorum ama..
Kendimi yüzüne bakarken buluyorum.
Bana daima huzur veren gözleri, şimdi kızgın kızgın yüzümde dolaşıyor.
Sanki sonsuza dek aklına kazımak ister gibi..
"Niye daha önce söylemedin" diyor.. O bariton, çikolata gibi sesiyle..
"Her fırsatta söyledim.. Dinlemedin." diyorum.
Zamanımın azaldığını biliyorum.. kesik kesik nefes almaya başladım.
Gözlerimin içine bakıyor o deniz mavisi gözler..
"Keşke seni daha önce gerçekten görebilseydim" diyor.
"Artık çok geç..." diyemeden sözümü dudaklarıyla bölüyor..
Son kez dudaklarıyla buluşuyor dudaklarım..
Son nefesimde dudaklarıyla birlikte gidiyor...
Bitiyor...
Uyanıyorum..

"Bir oturuşta, dört sayfa yazı da yazabilirsin ;
 Tek bir satır cümle de...
 Önemli olan hissettirdikleridir."

Alıntı: Soru Kitabı "Fragebuch"

"Herkesin anlatacak iyi bir hikayesi vardır.
 Sadece, doğru soruları sormak gerekir..."

"Everyone has a good story to tell.
 Just need to ask the right questions ..."

Ölerek..

"En son ne zaman derinden ve hissederek nefes aldım..
 Hatırlamıyorum.
 Dünya dönmeye; etrafımda bir şeyler olmaya devam ediyor..
 Ama ben sadece seyirciyim.
 Korkunç bir kabus bu..
 Uyanmak istiyorum.. ama..
 Aslında yaşadığın bir şeyden nasıl ayılabilirsin ki..
 İçimden bir ses fısıldıyor..
 Ölerek..."