Savaş.

Bir nefes dinlenmeden hasretle koşmak sana

Dönmek sana geri

Hissetmek seni yeniden

O kadar uzak geliyor ki şimdi

Bir nefeste öpmek seni

Dönmek gene kollarına

Hissetmek yine o duyguyu

Çok zor geliyor artık

Kokunu çekmek içime

Gülüşünü duymak

Hayallere dalmak seninle

Güvenle tutunmak kollarına

Bırakmayacağını bilerek elinden

Uykuya dalmak beraber

Ah o saatler...

Bir ömür veririm yine ve gene

O gözlerin içine bakabilmek için

Bir nefes dinlenmeden koşuyorum sana geri

Al beni kollarına

Sakla, bırakma, savaş, gitme...

Git desem bile gitme.

Beraber

Sen ezbere bilirsin bu bedeni
Dudaklarının değmediği nokta olmadı
Tanırsın kokusunu
Tenimin verdiği hissi
Özlersin
Özlerim
İşte bu yüzden zor geliyor
Ezbere bilirim o bedeni
Teninin kokusunu
Gözlerinin rengini
O bedende sevmediğim hiçbir şey yok
En çok o kocaman kalbi
O kurnaz zekayı
Sadece bana verdiğin o duyguları
Ben onlarsız yalnızım
Sensizken yalnızım
Ve başkalarıyla sensizim
Bilirsin beni bağlanamam insanlara
Ama sen...
Yalnız sen ve ben
Beraber

"Kendi Şarkım" Walt Whitman

"...
 Ebedî bir yolculukta ağır ağır ilerliyorum

 Hepsi ileriye ve dışarıya akıyor... ve bozulmuyor hiçbir şey,
 Ve ölmek herkesin varsaydığından daha farklı ve daha talihli.

 Memnun kalacağım, dünyadaki hiç kimse farkına varmazsa,
 Ve memnun kalacağım, her biri ve hepsi farkına varsa da.
 ...
 Toprağa, sevdiğim çimenden büyümeye bırakıyorum kendimi,
 Eğer istiyorsan, tabanlarının altında ara beni.

 Kim olduğumu ve ne ifade ettiğimi zar zor bileceksin benim,
 Fakat sağlıklı olmalıyım yine de senin için,

 İlk seferinde alıp getirmekte başarısız olursan beni, koru cesaretini,
 Bir yerde kaçırırsan beni, ara diğerini,
 Bir yerde duruyorum bekleyerek seni."
               
                                                                                     Walt Whitman