Şu an saklandığım yerde mutluyum. Ya da en azından öyle görünmeyi iyi beceriyorum.
Galiba yaşıyorum ama yaşadığımı hissetmiyorum.
Ruhum boş ve neler olduğunu anlamaya çalışıyor.
Unutmaya çalışıyor.
İnsan hayatının yarısını unutmaya çalışırsa nasıl yaşar.
Unutmak istemiyorum.
Ama bir geleceğim olması için şart.
Yoruluyorum. Bitkin düşüyorum ama hiçbir zaman yapmadığım gibi yıkılmıyorum.
Bunların hepsini en azından yaptığımı biliyorum.
Ama boşlukta gibi hissediyorum.
Hatta boş bir çukurda yalnız başıma oturuyorum...
Dışarı çıkarmaya çalışanlardan kaçarak.
