Kıyıya vuran dalga sesleriyle uyandım.
Gözlerimi yavaşça aralarken, gecenin karanlığıyla karşılaştım.
Yıldızlar gökyüzünü dolduruyordu.
Etraftaki tek ışık denizdeki mehtaptı.
Yanımda biri hafifçe kıpırdandı.
Kim olduğunu daha dalgaların seslerini duymadan bile biliyordum.
Her zamanki sakinliğiyle yakınıma sokuldu.
Usulca verdiği nefesini boynumda hissettim.
Dikkatimi toplamaya çalışarak dirseklerim üzerinde doğruldum.
Ona bakacak cesareti, uzun bir süreden sonra buldum.
Endişeli bakan gözleri beni korkuttu.
Bu çok yanlıştı; benimle burada olması yani.
Son zamanlarımda benimle olması...
Onsuz geçen yıllarımın acı bir oyunu gibiydi.
Bu.. canımı daha da acıttı.
Bana en son böyle baktığında bunun bana özel olduğunu sanmıştım..
Sonradan aslında ne kadar da yanıldığımı fark etmiştim.
Bu onu son görüşüm olamazdı, değil mi?
Bilmek istiyordum.
Çünkü.. uyku da olamayacak kadar acı çekiyorum.
Aldığım son nefes ciğerlerimi yakarken,
Dudakları dudaklarımla buluştu.
Son nefesimde.. dudaklarıyla birlikte gitti..
Bitti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder