Çok şey..

İnsanlar beni anlayamamaya; ben onları anlayamamaya başlayınca bu hale geldim.

Sanki parçalanmış bir yap-bozum.

Ve beni çözebilecek kimse...

Henüz karşıma çıkmadı.

Herkesi deneyemem.

Kalbim yeteri kadar yorgun.

Sevmeye çalışmaktan ; Sevilmeye çalışmaktan

Nasıl oluyor da 16 yaşında ama bu kadar yorgun olmayı başarıyorum.

Bilmiyorum.

Ama doğru,  hayat kimseye yaşaması gerektiği şeyleri sunmaz.

Bende bunun net bir örneğiyim.

Rüzgara karşı uçmaya çalışan bir kuş gibi hissediyorum

Sonbaharın gelişiyle solmaya başlayan bir papatya gibi

Ölüme yakın gibiyim.

Çabalıyorum.

Zor geliyor her şey.

Ne kadar daha karşı durabilirim rüzgara 

Beni de sıradan yapmadan önce

Çözülmek istiyorum.

Parçalarımı bulmak.

Toparlanmak.

Dağıtmak.

Belkide..

Çok şey istiyorum şu hayattan.