Rol

Hayat umrunda değilmiş gibi davranan bir ergen rolü yapmayı seviyorum.

Böylece her şey yolundaymış gibi yapmak, insanlara her gün neden kötü olduğumu anlatmaya çalışmaktan daha kolay.

Bundan suçluluk duymuyor değilim.

İleride belki pişman olacağım ama şu an soru soran bakışlarla uğraşmak istemiyorum.

Elimde avucumda kalan şeyleri korumalıyım.

Bu beni de etrafımdaki insanları da üzüyor ama eğer sıradan bir genç gibi davranmazsam o zaman bana yakın olmalarına izin veririm. 

Gerçek bana..

Ve en son böyle bir şey denediğimde...

Kalbimin biraz daha kırılmasından,

Kötü anılardan,

Aşk dolu konuşmalardan, 

Nefret dolu bakışlardan başka bir şey kalmadı.

Elimde hala paramparça bir  kalpten başka bir şey yok. 

Kapanmayı bilmeyen bir yaradan başka bir şey değil.

Nedense hala yılmadan aşk'a tutunuyorum.

Daha ne kadar kırılabilir bir kalp, bilmeden.

Sadece emin olmak istiyorum belki de.

Aşk'ı gerçekten tadıp 

Değip değmediğini anlamak istiyorum.

Aşk, bunca acıya değer mi?